Laten we eerlijk wezen .. Vrouwen die achteraf roepen 'dat ze toch zo'n fijne bevalling hebben gehad' zijn volgens mij met een lampje te zoeken. Dat één op de zes vrouwen achteraf niet gelukkig blijkt te zijn met de manier waarop hun bevalling is verlopen, klinkt mij dan ook niet echt als een verrassing in de oren. Maar als de resultaten van dit TNO-onderzoek iets aangeven, dan is het wel dat er nog een boel te verbeteren valt. En door dit onderzoek staat mijn eigen bevalling me ineens weer glashelder voor de geest. Ik vond het een hel. Hoe is het jou bevallen?
Aan het onderzoek van TNO werkten 1300 vrouwen mee die in 2001 zijn bevallen. Drie jaar later is één op de zes ondervraagde vrouwen ongelukkig of zeer ongelukkig met de manier waarop hun bevalling is verlopen. Bij vrouwen die bevielen van hun eerste kind is dit zelfs één op de vier.
De resultaten zijn maandag gepubliceerd in het Amerikaanse tijdschrift Birth. De kans op een slechte ervaring is 2,5 keer groter als vrouwen zijn verwezen naar een gynaecoloog, een kunstverlossing of spoedkeizersnede hebben gehad of als ze dachten dat hun eigen leven of dat van hun baby gevaar liep. Ook het simpele feit dat vrouwen in het ziekenhuis moeten bevallen of dat ze slecht konden omgaan met de pijn tijdens het baren, kan er al voor zorgen dat ze door de bevalling een flinke knauw oplopen.
Vrouwen kunnen heel lang last hebben van hun slechte ervaring met de bevalling. ,,Het kan hun welbevinden langdurig negatief beinvloeden,'' schrijven de onderzoekers. Ook de relatie met hun kind en partner kan een deuk oplopen. Het kan ook invloed hebben op de beslissing tot het krijgen van een volgend kind.
Op basis van de resultaten geven de onderzoekers aan dat er qua bevallen nog wel wat te verbeteren valt. Zo geven ze aan dat het zinvol is om te onderzoeken of aanpassingen in het zorgsysteem ervoor kunnen zorgen dat vrouwen tevredener op hun bevalling terugkijken.
Veel van de in dit onderzoek genoemde 'risicofactoren' waren helaas op mij van toepassing. Het was mijn eerste kind, ik lag in het ziekenhuis, ik was doorverwezen door een gynaecoloog, ik kreeg een (spoed)keizersnede en ik dacht dat mijn eigen leven of dat van mijn baby gevaar liep. Nee .. echt goed is het me niet bevallen!
Klik hier voor het volledige persbericht van TNO.
Lees ook:Studie bevallen met hypnose
Lees ook:Zwangerschapsvergiftiging: bevalling inleiden
Lees ook:UMC start werving eiceldonoren
Lees ook:Kan borstvoeding kanker voorspellen?
Lees ook:Nieuwe pil voorkomt geen stuitbevalling
Ik heb van mijn eerste kind ook geen prettige bevalling gehad en zie daardoor ook wel op tegen de tweede (ik ben nu ruim 38 weken zwanger), maar ik heb tijdens de bevalling van de eerste wel het gevoel gehad dat ik zelf de regie in handen had.
Ik was na twaalf uur heftige weeën nog geen centimeter opgeschoten; de vk bagatallisseerde dat een beetje toen ik om pijnstilling vroeg (ik was al in het ziekenhuis), maar de gynaecoloog heeft de bevalling zelf van haar overgenomen, mij aan de weeopwekkers gelegd en gevraagd of ik een ruggeprik wilde… nou, op dat moment wilde ik alles om maar even niet de pijn te voelen. Door die ruggeprik kon ik een paar uur op adem komen en had ik bij volledige ontsluiting mijn zoon binnen een halfuur naar buiten geperst.
Helaas kwam de placenta niet spontaan en moest ik alsnog worden geopereerd en ben daarbij veel bloed verloren. Met name daardoor zie ik op tegen de volgende bevalling. Maar dat ik aan mijn eerste bevalling geen rotgevoel heb overgehouden, komt toch doordat ik zelf wel het gevoel had de regie over mijn bevalling in handen te hebben, dat ik goed ben begeleid door het medisch personeel en dat ik gewoon een ruggeprik kreeg toen ik om pijnstilling vroeg.
Hoi,
“Vrouwen die achteraf roepen ‘dat ze toch zo’n fijne bevalling hebben gehad’ zijn volgens mij met een lampje te zoeken”
Nou, ik ben er zo een hoor. De bevalling van mijn eerste dochter was niet al te zwaar, wel lange voorweeen maar toen was het zo gepiept. De bavlling van mijn tweede ging echt super. Supersnel en super makkelijk. Binnen 2,5 uur van de eerste wee tot en met de placenta. De verloskundige was (2 minuten) te laat. Manlief heeft onze tweede dochter zelf aangepakt. Was een super ervaring.
Makkelijke bevallingen zijn er echt, volgens mij hoor je er gewoon minder over omdat het minder spectaculaire verhalen zijn.
Groet
hallo,
ik ben in 2001 bevallen met de vacium,in het ziekenhuis
ik had geen ontsluiting, lieten me persen,ze waren 10 min overtijd naar een uur persween, ze knipte me in en kregen de vacium er niet opgezet,maar lieten me maar persen, even daarna zei een arts dat het hartje van mijn baby stil stond,na 1 minuut zei hij dat het weer klopte en moest weer persen,maar omdat ze de vacium er nog niet op kregen hebben ze de vacium via vagina naar binnen geduwd,toen pas lukte het hun ons te bevrijden van de hell want zo ervaarde ik het! enorm veel pijn met de weeen en kreeg geen pijnstillers omdat ik een negatieve bloedgroep heb, en dat zou volgens hun gevaarlijk zijn,voor mij of de baby.
naar de bevalling was er een deel van de plecenta blijven zitten in mijn buik,dat wisten ze niet en hebben het op het laatst past ondekt,moest nog 2 dagen in ziekenhuis blijven, en tot mijn schrik zag ik dat ik van onder tot boven in een bloed bed lag,en dat bleef naar 2 keer schoon opgelegt te hebben,ik had nog maar 3,7 ijzer in mijn bloed en kreeg geen adem meer,ik kon niet meer functioneren, en kreeg nieuw bloed bij,was veel te veel bloed verloren, mijn dochter van nu 10 jaar is nu door de raad van de kinder bescherming al een lange tijd uithus geplaatst,omdat ze al vanaf de bevalling een huilbaby was!en liet vreemde dingen zien!
ze hebben ons hier mee laten aanmodderen,ze moest naar een speciaal onderwijs, moest 4 mnden ter opservatie,waar een hechtingstoornis,en verstandelijke beperking uitkwam!
zo kan ik nog ff door gaan want dit is niet alles!
ik kreeg de wens een 2e kind te beginnen, dit naar 10 jaar!
ben zelfs erg overspannen geweest door al dit gebeuren, en ben nu weer bang voor de gevolgen, als ik weer zwanger ben! ik wil dit alles voorleggen aan de eerste beste arts of deskundige en vragen voor een keizersnede om alles te voorkomen wat ik en nu nog moet mee maken en dus heb moeten mee maken, heb er 10 jaar over gedaan hier een beedje mijn rust in te vinden, maar niet helemaal, mijn dochter is zo beperkt dat ze alleen nog maar in de weekende thuis mag komen, wij als ouder hebben het niet meer voor het zeggen!
en als je door je eerlijkeid en bestwil voor je kind uikomt,
probeer dan nog maar eens van bureau jeugdzorg of de raad aftekomen!! mensen jullie zijn over dit stukje gewaarschuwd!
alles wat je zegt word tegen je gebruikt,en verdraait zo dat het voor hun alleen maar gemakkelijker is om het zo rond te krijgen in hun voordeel!! shelly