De komende maanden publiceer ik hier fragmenten uit het dagboek dat ik vanaf 2005 heb bijgehouden over onze IVF-pogingen. Persoonlijk heb ik in die moeilijke tijd veel steun gehad aan de ervaringen van andere onvruchtbare stellen. Misschien kan dit dagboek nu, bijna zeven jaar later, ook andere mensen helpen bij wie zwanger worden niet vanzelf gaat.
Ik weet als geen ander hoe het voelt als je lang moet wachten voordat je kinderwens in vervulling gaat, of nog erger .. onvervuld blijft. Op basis van mijn eigen ervaringen kan ik zeggen: Kinderen neem je niet, die krijg je .. als je geluk hebt!
In oktober 2005 opende ik een website (Facebook en andere sociale media bestonden nog niet ..) om mijn verhaal kwijt te kunnen. In eerste instantie vooral voor mezelf, later bleken er heel veel mensen mee te lezen in deze spannende periode.
Hieronder het eerste dagboekfragment:
Woensdag 26 oktober 2005
Het is nu 12.33 uur … nog een uurtje, dan zitten we in het ziekenhuis. Spannend hoor! Het is voor ons ook allemaal heel nieuw en onzeker vandaar dat we het nog niet aan de grote klok hebben gehangen. Er zijn drie mensen die weten dat we straks een afspraak hebben, en alledrie hebben ze ons via sms en mail een hart onder de riem gestoken. Ongelooflijk lief. Ik merk nu al dat die steun belangrijk is … hoe zal dat gaan als we straks deze website in de lucht gooien en iedereen met ons mee kan lezen??
15.33 uur: terug uit het ziekenhuis. Tsjonge wat een stortvloed aan informatie. Die vrouwelijke arts (ben d’r naam effe kwijt, Amany of zoiets ..) laat er geen gras over groeien. Dat staat me wel aan maar ik moet het wel even verwerken. Op de terugweg alvast maar foliumzuur gekocht. Minimaal vier weken voor de bevruchting in te nemen, staat op het potje. Ja, ja … als je het allemaal zo kon plannen dan zat ik hier nu niet mijn verhaal neer te tikken. Heb ook al een hele waslijst met ‘things to do’. Maandag 31-10 bloed prikken voor een hormonentest en anti-stoffen voor chlamydia. Op de eerste dag van m’n volgende menstruatie bellen om een afspraak te maken voor (bloed)onderzoekjes tijdens mijn menstruatiecyclus. Die onderzoeken leveren wellicht eindelijk iets op over de mogelijke oorzaken. Ook al hebben we jaren geleden al meerdere keren in de medische mallemolen vertoefd, maandenlang temperatuurcurves ingevuld, echo’s ondergaan, op commando sex gehad, samenlevingstesten gehad … Het is nog steeds onduidelijk waarom we niet zwanger worden. Onbegrepen infertiliteit, noemen ze dat. Ook Henk moet er net als jaren terug weer aan geloven … hij moet weer ‘doneren’. Vrijdag moet ie z’n potje met zaad al inleveren. Om 8.45 uur heeft ie een afspraak. Hij moet het binnen twee uur inleveren … ik ben dan al lang en breed aan het werk in Zeeland. Kan ’m dus geen handje helpen … 
Ondertussen ben ik al voorzichtig voorbereid op een mogelijke kijkoperatie van de baarmoeder en eileiders. Ik vertelde namelijk dat ik ooit een eileider-ontsteking heb gehad 16 jaar geleden en dat ik onlangs hele heftige buikpijnaanvallen heb gehad. Zo erg dat ik over de grond kroop van de pijn. De pijn kwam zomaar ineens opzetten. De huisarts dacht aan nierstenen en heeft me na de tweede aanval in augustus doorgestuurd voor een echo. Maar daarop waren geen nierstenen te zien. Wat het dan wel was? Zelf gaf ik al voorzichtig aan dat er mogelijk een verband kon zijn met het feit dat ik niet zwanger word. Maar daar werd niks mee gedaan. Toch legt deze IVF-arts nu meteen een mogelijk verband. Nou ja, we wachten het maar af. Al zit ik niet te wachten op een kijkoperatie, onder volledige narcose, bah. Ook mentaal zal het zwaar worden, maar dat is natuurlijk geen verrassing. In ieder geval kunnen we een beroep doen op een psycholoog als dat nodig mocht zijn. Ondertussen heb ik al aardig wat leesvoer meegekregen over de laparoscopie en een cd-rom met de toepasselijke titel ‘Als zwanger worden niet vanzelf gaat’. Need I say more …
O ja, en Henk moet echt stoppen met roken en wat minder werkstress zou bij mij meehelpen …. Duh! Is the pope catholic? Nee, zonder dollen. Ik denk er serieus over om de Olympische Spelen in Turijn af te blazen. Dat is een moeilijke keuze want leukere klussen bestaan er niet maar het wordt ook gegarandeerd een maand die bol staat van de stress en waarin de adrenaline door m’n lijf gaat gieren. Ik kies al 20 jaar lang voor m’n werk, moet ik dan nu toch eindelijk maar eens de balans door laten slaan naar de andere kant? Eigenlijk is de vraag stellen ‘m al beantwoorden …. toch?
Wil je niet wachten tot het volgende dagboekfragment hier verschijnt? Ga dan rechtstreeks naar de ‘ongecensureerde’ en volledige versie van mijn dagboek op www.kombrink.krijgteenbaby.nl
Lees ook:Dagboek van een IVF-poging: kombrink.krijgteenbaby.nl
Lees ook:Dagboek IVF: we doen het dus niet!
Lees ook:Froukje de Both met zwangerschapsverlof
Lees ook:Ontroerend (dag)boek: Mag het iets meer zijn?
Lees ook:Dagboek IVF: doen we het of doen we het niet?