De regeringspartijen zijn verdeeld over het plan van staatssecretaris Bussemaker om embryo's te laten testen op een erfelijke vorm van borstkanker. Bij IVF zouden dan alleen de gezonde embryo's zonder het borstkankergen teruggeplaatst kunnen worden. De ChristenUnie is – hoe kan het anders - tegen, de PvdA is voor en het CDA heeft nog veel vragen. Gaat embryoselectie te ver of moet het kunnen?
Volgens de ChristenUnie zullen er bij het onderzoek restembryo's overblijven. Dat is beginnend leven waar een eind aan wordt gemaakt en de partij is daar principieel op tegen, schrijft Nos Nieuws.
Het academisch ziekenhuis in Maastricht kan gezonde embryo's scheiden van embryo's die wel het borstkankergen hebben. De voorganger van Bussemaker, Clemence Ross (CDA), stond onderzoek en selectie van embryo's bij kankerpatienten in mei 2006 niet langer toe, waarna er in Maastricht mee werd gestopt. Bussemaker spreekt van een "zeer ernstig gen". "Dat wil je niet meegeven aan een kind dat je baart", zegt ze. Het medisch centrum in Maastricht moet de methode weer gaan toepassen, aldus de staatssecretaris.
De methode is voor de erfelijke ziekte van Huntington wel nog steeds toegestaan. Zo werd in maart in het Universitair Medisch Centrum Utrecht een baby geboren van ouders die zijn behandeld met ivf in combinatie met de zogenoemde Pre-implantatie Genetische Diagnostiek (PGD).
Embryoselectie, het gaat inderdaad ver. En als je selecteert omdat je graag een kind met blond haar en blauwe ogen wilt hebben, dan moet het absoluut verboden blijven. Maar als je door deze techniek van tevoren al bepaalde erfelijke ziektes kunt uitsluiten, dan begrijp ik eerlijk gezegd niet wie of wat daar op tegen kan zijn.
Lees ook:Meeste Nederlanders voor embryoselectie
Lees ook:België heeft designerbaby na embryoselectie
Lees ook:Vraag naar embryoselectie groter dan gedacht
Lees ook:Bussemaker door het stof over embryobrief
Lees ook:CDA nu ook voor verruimen embryoselectie
Embryo’s zijn mentaal nog minder ontwikkeld dan simpele dieren dus kan er geen enkel moreel bezaar zijn om ze te gebruiken voor onderzoek en experimenten.
Nou, onderzoek en experimenteren gaat mij persoonlijk te ver. Maar als van tevoren bepaalde levensbedreigende ziektes zoals kanker of taaislijmvliesziekte uitgesloten kunnen worden, ben ik niet op embryoselectie tegen.
Wat ik mij oprecht afvraag is wat is het verschil tussen de ivf en embryoselectie? Bij embryoselectie worden na test alleen de embryo’s zonder defect gen terug geplaatst en bij ivf wordt niet geselecteerd. Bij embryoselectie wordt de defecte embryo vernietigd en bij ivf de overgebleven embryo’s. Ik snap niet waarom het niet zou mogen om zo ongeeslijke ziekten te elimineren. En liever een embryo als een vrucht vanaf 13 weken. Dat zou ik waarschijnlijk niet kunnen tenzij het een niet leefbare aandoening is. Gelukkig hoef ik niet gebruik te maken van ivf anders had ik het zeker gedaan. Dit is geen aanval op ivf. Ik zie alleen niet zo’n groot verschil met ivf. Maar misschien zie ik het verkeerd.
De crux zit ‘m in het feit dat je bij embryoselectie een keuze maakt op basis van de eigenschappen die het embryo heeft. Zo kun je de beste uitkiezen en de wat mindere links laten leggen. Je zou dan in principe ook kunnen zeggen. O .. heeft dit kind bruine ogen, dan hoef ik het niet! Bij een normale IVF gebeurt die selectie niet op basis van eigenschappen. Dan kijken ze er alleen naar of de cellen zich goed splitsen. De best ontwikkelde embryo’s worden teruggezet. De embryo’s die overblijven worden alleen vernietigd als ze zich niet goed genoeg delen. In principe worden goede embryo’s ingevroren (cryo’s) zodat een echtpaar ze op een later tijdstip kan laten terugplaatsen.
In geval van een ernstige erfelijk aandoening moet embryoselectie zeker tot de mogelijkheden behoren, vind ik.
Natuurlijk is het een moeilijke kwestie want wanneer is iets een “ernstige aandoening”? Bij ziektes als taaislijmziekte of Huntington is het niet zo moeilijk maar wat bij minder ernstige aandoeningen?
Waar ligt de grens en wie legt die?