Blijkbaar spatte mijn opwinding over het plan om eicellen te gaan invriezen voor alleenstaande vrouwen vorige week van het beeldscherm. Al snel kreeg ik een verzoek om mee te werken aan een artikel over het onderwerp in de nieuwste Grazia; Nu ook in Nederland, je eicellen invriezen. Uiteraard heb ik ook in dat stuk mijn ongezouten mening gegeven. Die had ik al in diverse boze blogjes hier gepost. Maar het kan geen kwaad om nog eens te benadrukken dat ik het onzalige idee echt veel en veel te ver vind gaan.
Daarom hierbij de tekst zoals die is afgedrukt in Grazia:
Liesbeth Kombrink (42): TEGEN.
Op zich ben ik helemaal geen tegenstander van nieuwe technieken als het gaat om voortplanting. Zelf ben ik na een traject van 11 jaar op 39-jarige leeftijd moeder geworden via IVF. Toch vind ik het invriezen van eicellen iets heel anders. Bij IVF wordt de natuur een handje geholpen. Niet zwanger kunnen worden, berust immers op een foutje van de natuur. Het invriezen van eicellen zodat je op je 50ste nog een kind kan krijgen, is iets heel anders. Dit gaat tegen de natuur in. Vrouwen die ervoor kiezen om net zo lang te wachten tot ze Mr. Right hebben gevonden moeten op een gegeven moment gewoon accepteren dat ze te oud zijn. Om daar dan deze nieuwe technieken voor aan te bieden is gewoon absurd. Alsof je naar de winkel gaat en zegt: Doet u mij nu maar een stel van die ingevroren eicellen. Ik ben er klaar voor. Je hebt het wel over een kind, niet over een paar schoenen.
Blijkbaar denken deze vrouwen er niet over na dat doordat ze blijven zoeken naar een man die nog leuker, mooier of intelligenter is, het voor het kind steeds minder leuk wordt. Je mag dan misschien een jonge eicel hebben, je lichaam is al dik in de veertig. Zo gauw de kleine spruit het levenslicht ziet, zadel je hem al meteen op met jouw aftakeling. Immers wanneer hij tien is, ben jij bijna zestig.
Ik vind het nog steeds spijtig dat ik pas op mijn 39ste moeder ben geworden, maar jammergenoeg lag dat niet in mijn handen. Toen ik op mijn 28ste begon aan kinderen was IVF nog niet zo ingeburgerd. Ik heb daarna nog jarenlang getwijfeld of ik aan een tweede zou beginnen. Ik wilde dolgraag, maar gezien mijn leeftijd leek het mij niet verstandig. Uiteindelijk kreeg ik baarmoederhalskanker en moest mijn baarmoeder verwijderd worden. Toen ging de deur definitief dicht. Natuurlijk is dat hard, maar dat heb ik te accepteren. Dat is het leven. Zo zouden vrouwen die niet op tijd de ware tegenkomen ook moeten accepteren dat het voor hen blijkbaar niet is weggelegd.”
Lees ook:Kamer godzijdank tegen invriezen eicellen
Lees ook:Eicellen invriezen mag nu
Lees ook:UMC vriest eicellen in
Lees ook:Invriezen eicellen nu al politiek dilemma
Lees ook:Halina: eicellen ‘nu echt doen’
Hoi Liesbeth,
Ik vind het echt heel kort door de bocht wat je hier neer zet. Je verteld je eigen reden waarom je tot IVF bent overgegaan en vind dat zelf acceptabel…omdat je je redenen zo goed kent. Hoe kun je dan dit helemaal van de baan schuiven, als je in heel veel persoonlijke situaties niet weet hoe het zit!! Ik ben bv 36jaar en inderdaad de “ware” nog niet opnieuw tegen gekomen, wel een lange relatie gehad, maar hij wilde geen kinderen.
Het is niet zo dat ik steeds naar iets beters op zoek ben, gewoon nog niet op mijn pad gekomen. Ook ben ik alles behalve carrière gericht. Nu is mijn kinderwens groot en de kans wordt kleiner met het jaar. Als ik ze nu kan laten invriezen dan zou ik met mijn 40ste of bv. 43ste toch nog een goede kans hebben om zwanger te worden. En hier is absoluut niets mis mee als je nog gezond en vitaal in het leven staat. Je doet net of men dat dan pas met zijn 50ste zou doen en dat is natuurlijk onzin!
En dat vrouwen die niet op tijd de ware tegenkomen ook moeten accepteren dat het voor hen blijkbaar niet is weggelegd, dat je dat zegt…slaat alles. Zeker omdat jezelf ook niet op de natuurlijke manier zwanger bent geworden en je het zelf dus niet eens hebt geaccepteerd dat het niet voor je zou zijn weggelegd.
Ik vind het een slecht stuk en slecht onderbouwd.
Het grote verschil zit ‘m erin dat ik niet zonder medische hulp zwanger kon worden. Ik MOEST dus wel gebruik maken van IVF. Ik had geen keuze. Van de vrouwen die hun eicellen laten invriezen kunnen de meeste (waarschijnlijk en hopelijk voor hen ..) wel gewoon zwanger worden. Doordat ze ervoor kiezen om het uit te stellen (omdat ze er om welke reden dan ook nog niet aan toe zijn) zijn ze straks wel veroordeeld tot IVF, terwijl ze nu op een normale manier zwanger zouden kunnen raken. Als je op je 40e of 43e ineens de kriebels krijgt en probeert zwanger te raken met iemand die je wel een geschikte vader vindt, dan zie ik daar ook geen enkel probleem in. Dat is ieders vrije keus. Maar wat ik heel kwalijk vind is dat je op een gegeven moment wel geholpen MOET worden door de medische wetenschap omdat je zo lang gewacht hebt, terwijl dat eigenlijk medisch gezien niet nodig was geweest.
Je zegt hier dus nog steeds dat het een keus is dat er gewacht wordt met zwanger worden….dat is dus in veel gevallen niet zo!
Ik kan bv. nu wel zwanger worden (denk ik), maar dan als alleenstaande omdat ik geen partner heb en dus een spermadonor nodig zou hebben.
daar kun je ook vraagtekens bij zetten.
Of ik kan genoegen nemen met de eerste de beste man die ook kinderen wil, omdat de kans op zwanger worden verkleint met het jaar. Later moet er gescheiden worden omdat je toch niet gelukkig kan zijn met die man (wat je van te voren eigenlijk al wist). Lijkt me ook geen ok plan, geen goede basis om kinderen te nemen.
Dus zo gemakkelijk is dat niet gezegt dat iemand te lang wacht.
Je moet zoiets echt per persoon zien en moet het daarom gewoon tot een mogenlijkheid behoren!
Niks is zeker in het leven … als je besluit om met iemand een kind op de wereld te zetten hoeft dat niet altijd te betekenen dat je voor eeuwig met de vader van dat kind samen zult blijven. Je hebt een lange relatie gehad met een man die geen kinderen wilde, schrijf je. Had je daar niet eerder een punt achter kunnen zetten als je kinderwens zo sterk is? Het leven bestaat nou eenmaal uit keuzes maken. Deze nieuwe ’service’ maakt het alleen maar makkelijker voor vrouwen om de keuze voor een kind zo lang mogelijk uit te stellen. Ik denk serieus dat dat geen gezonde ontwikkeling is.
Liesbeth je eigen zin
“Natuurlijk is dat hard, maar dat heb ik te accepteren. Dat is het leven.”
gold ook voor jou op je 28e lijkt me
Had het destijds geaccepteerd en je was hier niet 15 jaar later (?) alsnog bezig met zwanger worden