Mijn ergste woede is inmiddels wat gezakt nadat ik vorige week overal en nergens las wat het prijskaartje is van een IVF-kind: 10.250 euro. Ik begrijp best dat inzichtelijk moet worden gemaakt wat zo’n behandeling nou eigenlijk kost. Maar moet dat dan ook aan de grote klok worden gehangen? Doen we dat ook bij een kankerpatient die (hiephoi ..) genezen is verklaard? Of schrijven we in de krant wat het de maatschappij kost als iemand zonodig op skivakantie moet en zijn been breekt? Nee toch! Waarom dan wel bij een reageerbuisbaby? Het is al erg genoeg dat ouders veroordeeld zijn tot zoiets ingrijpends als IVF of ICSI. Krijgen ze achteraf ook nog eens de rekening gepresenteerd. Belachelijk!
Ja, inderdaad. U raadt het al. Ik ben zelf ook moeder van een IVF-kindje. Een ICSI-kindje zelfs. Dat is volgens mij nog duurder. Schandalig! Na 11 jaar heb ik mijn zoontje met heel veel bloed, zweet en tranen op de wereld gezet. Ik heb er niet om gevraagd dat we alleen langs deze a-spontane weg een kind konden krijgen. Ik had ook liever gewoon een keertje lekker geneukt om zwanger te raken. Maar helaas was dat voor ons niet weggelegd. Dat neuken wel, het leverde alleen niks op. Excuse my language, maar ik ben nog steeds pissig. Zo blijkt nu ik eenmaal ben begonnen met het tikken van dit blogje. Het is maar goed dat ik me vorige week heb ingehouden anders was ik helemaal los gegaan, ben ik bang.
Nogmaals .. ik begrijp de wetenschappers die IVF en alles wat daarbij komt kijken in kaart willen brengen. Daar kunnen we uiteindelijk met z’n allen alleen maar beter van worden. En hopelijk kunnen meer onvruchtbare ouders dankzij dat onderzoek uiteindelijk hun droomwens in vervulling laten gaan. Maar moet daar (in alle openbaarheid) zo’n belachelijk prijskaartje aan worden gehangen? Dat had voor mij dus echt niet met zoveel bombarie naar buiten hoeven komen.
Het onderzoek is uitgevoerd door IVF-arts Bea Lintsen van het Universitair Medisch Centrum St Radboud (UMC) in Nijmegen. Ze promoveert vrijdag 12 maart op haar proefschrift. Lintsen deed onderzoek naar factoren die de kans op zwangerschap door IVF en ICSI kunnen voorspellen. In haar onderzoek richtte ze zich behalve op de kosten ook op lifestyle en psychologische factoren. Waarom lezen we daar dan niks over?
Uit Lintsen’s onderzoek blijkt namelijk ook dat gemiddeld 45 procent van de vrouwen met IVF of ICSI binnen een jaar zwanger raakt. Bij het stijgen van de leeftijd, een langere duur van de vruchtbaarheidsstoornis en bij vrouwen die nog nooit zwanger zijn geweest, daalt de kans op zwangerschap. Zowel roken als overgewicht verlaagt de kans van slagen met 30 procent. De kans op een spontane conceptie na IVF wordt eveneens negatief beïnvloed door cafeïne- en alcoholgebruik.
Angst en depressie vóór en tijdens een behandeling beïnvloeden niet de kans op een IVF/ICSI-zwangerschap. Vrouwen met kans op emotionele problemen als een behandeling mislukt, zijn met een vragenlijst voorafgaand aan de behandeling te identificeren.
Al met al concludeert Lintsen dat de kans op zwangerschap door IVF door het wegen van relevante factoren redelijk goed kan worden voorspeld. Kijk … dat is nou informatie waar we iets mee kunnen. En kennis waarmee hopelijk de kans van slagen in de toekomst kan worden vergroot. Dat een IVF-behandeling gemiddeld 10.250 euro per zwangerschap kost. En dat de kosten voor medicatie 65 procent hiervan vormen .. Dat is leuke info om een proefschrift dicht te timmeren. Maar zeg nou zelf .. Echt veel wijzer worden we er toch niet van?
Bron: UMC Nijmegen
Lees ook:Drankje verhoogt succes IVF?
Lees ook:Melatonine verdubbelt succes IVF
Lees ook:Oudere moeder, zwaardere baby
Lees ook:Meer kans op zwangerschap met nieuwe IVF-test
Lees ook:Cliniclown verdubbelt succes ivf
Hallo Liesbeth. Chemo-therapie / bestraling kun je niet vergelijken met IVF en ICSI. Het eerste is een mogelijke geneeswijze, Het tweede een ‘rijkeluiswens’. Hoezeer ik ook iedereen een kind gun: het is goed dat ALLE cijfers uit de Zorg transparant zijn. Je haalt de zakelijke en emotionele argumenten door elkaar. Dirkje
Rijkeluiswens .. wat een onzin! Het gaat bij IVF ook om een behandeling waarbij een lichamelijk falen wordt opgeheven. Dat je geen kinderen kunt krijgen is inderdaad niet levensbedreigend maar de natuur heeft het duidelijk niet zo bedoeld. En je ondergaat zo’n behandeling al helemaal niet voor je plezier! Ik ben het met je eens dat de cijfers uit de zorg inzichtelijk moeten zijn. Iedereen die het wil weten moet er ook over kunnen beschikken. Dat schrijf ik zelf ook .. het stoort me alleen enorm dat juist DIT aspect zoveel nadruk krijgt. En tot nieuws wordt gebombardeerd. Het is slechts een klein onderdeel van het onderzoek.
Hallo Liesbeth,
Bij IVF wordt geen lichamelijk falen opgeheven maar omzeild.
De eicel wordt namelijk tezamen met het zaadje in een reageerbuisje gestopt in de hoop dat er alsnog een ‘natuurlijke’ bevruchting plaatsvindt.
Hoe natuurlijk deze bevruchting is mag je je natuurlijk gaan afvragen wanneer de voortplanting compleet afhankelijk is geworden van medische hulp.
Mijns inziens mogen de cijfers in de zorg inzichtelijk gemaakt worden en de nadruk mag dan ook zeker liggen op de kosten die aan bepaalde behandelingen verbonden zijn.
Tenslotte is het de maatschappij die deze IVF-behandelingen betaalt; tot wel drie pogingen per doorgaande zwangerschap.
Daarnaast is er sprake van marktwerking in de zorgsector, in die zin is het ook niet meer dan logisch dat er goed gelet wordt op de prijs van behandelingen.
Wanneer steeds meer mensen gebruik maken van deze behandelingen moeten de premies van de zorgverzekering ook aangepast worden. In dat geval kan men zich afvragen welke kosten het met zich meebrengt en in hoeverre deze onder de basisverzekering moeten vallen. Het gaat tenslotte niet om de behandeling en eventuele genezing van een ziekte maar om het vervullen van een verlangen.
Ik begrijp u in die zin dat er aan een kind geen prijskaartje gehangen kan worden. Immers geen enkel kind is te koop noch valt het uit te drukken in geld. Maar u moet zich wel goed realiseren dat het de maatschappij is die deze onkosten vergoedt. Het is dan ook niet meer dan logisch dat de nadruk gelegd wordt op de zogenaamde prijs!
Mies
Hoi Liesbeth. Dat is natuurlijk discutabel. Als een vrouw niet zwanger wordt of een man niet voldoende ‘snelle zaadjes heeft’ kun je zeggen dat de natuur het bedoeld heeft dat er geen zwangerschap ontstaat. Maar we leven in 2010 en het is mooi dat de wetenschap methoden heeft ontwikkeld om die natuur een handje te helpen. Nogmaals: ik gun iedereen dat zeer gewenste kind. Maar natuurlijk is wat anders. Omdat vrouwen hier steeds later kinderen krijgen dan diezelfde natuur dat bedoeld heeft (als zij 30 is haar ‘eierrekje’ al voor het grootste deel leeg) rijzen de kosten voor vruchtbaarheidsbehandelingen de pan uit. De slogan van de NL gynaecologen is: ‘een slimme meid krijgt haar kind op tijd’. Het lijkt me zeer reëel dat er kritisch gekeken wordt naar het prijskaartje van een baby, als dat van gemeenschapsgeld is. Leuke term in dit verband. . En wat die skivakantie betreft: ja er zijn wel degelijk bedrijven die hun werknemers dat in hun arbeidscontracten verbieden. Dirkje
@Mies: grappig. Ik heb getwijfeld over dat woordje ‘opgeheven’ omdat het inderdaad niet helemaal klopt. Omzeilen is inderdaad beter. Thanx. Net als met Dirkje ben ik het helemaal met je eens dat de kosten van welke medische behandeling dan ook inzichtelijk moeten zijn. Maar waarom lezen we zulke specifieke bedragen dan niet of nauwelijks over andere medische ingrepen? Dat is het enige wat mij zo raakt.
@ Dirkje: dat een werkgever het in een arbeidscontract verbiedt is natuurlijk iets heel anders dan het publiekelijk maken van de kosten. Die baas wil mogelijke schade voor zichzelf zoveel mogelijk beperken. Maar die werkgever betaalt natuurlijk niet voor de medische kosten die aan zo’n ski-ongelukje verbonden zijn. Daar draait de maatschappij (dat zijn wij ..) ook gewoon voor op. Dat is nou juist mijn punt: daaraan wordt geen openbaar prijskaartje gehangen. En aan zoveel andere medische behandelingen ook niet. Maar bij IVF mag dat blijkbaar wel? Ik ben het met je eens dat vrouwen niet tot hun 50e zouden moeten wachten om aan kinderen te beginnen. Misschien herinner je je nog mijn verhalen over het onzalige plan om eicellen in te gaan vriezen. Er moet ergens een grens getrokken worden!
Wat ik probeer te benadrukken is dat niet een wet voor vrouwen moet bepalen of en wanneer zij kinderen krijgen middels allerlei behandelmethodes. Het gaat er alleen om dat dit niet allemaal betaald kan worden van het zorgbudget. ik vind een vrouw van 60 die met een laboratorium en liefde een kind krijgt echt prima. Alleen mag je daar de gemeenschap qua kosten niet voor op laten draaien. Dat is ook het doel achter dit zogenaamde ‘prijskaartje van een baby’. Voor zowel maatschappij als dolgelukkige ouders ‘onbetaalbaar’. Maar dan wel op een andere manier. GROET! Dirkje
Gelukkig heeft Nederland een heel verstandig IVF-beleid en is er bij mijn weten nog nooit een arts zo gek geweest om een vrouw van 60 op die manier te helpen met haar kinderwens.Jij brengt het ook alsof IVF een KEUZE is. Dat is het niet. Je bent ertoe veroordeeld omdat er geen andere manier is om zwanger te raken. Een arts besluit of je ervoor in aanmerking komt. Als alle andere manieren om zwanger worden hebben gefaald. Er moet echt een hele dringende medische reden zijn. En dan nog wordt het je pas na minimaal drie jaar dokteren aangeboden. Je stapt niet naar het ziekenhuis en zegt: doe mij maar een IVF-kind! Zo werkt dat in Nederland gelukkig niet! Eerder schreef ik hierover al het volgende blogje.
http://zwanger.blog.nl/onderzoek/2009/02/25/nederland-verstandig-ivf-beleid-terughoudend-inzetten
Beste Liesbeth,
ik begrijp jouw frustratie. Hoe raar is het als het lijkt of het er wel toe doet wat er op het prijskaartje van een kind verkregen via ivf of icsi staat en het lijkt alsof er niet wordt gekeken naar de kosten van andere behandelingen. In Nederland is dit echter al lang niet meer het geval: er wordt gekeken naar alle kosten van medische ingrepen. Dit is iets waar we ons echt zorgen over moeten maken. Wat betreft het onderzoek van Bea Lintsen: zij heeft een goed, degelijk én nuttig onderzoek gedaan waar ook mensen met vruchtbaarheidsproblemen iets aan kunnen hebben. Het is jammer dat het accent in de berichtgeving hierover verlegd is. Om iets aan deze discussie bij te dragen hieronder enkele feiten voor de leken onder ons:
a) Onvruchtbaarheid is een medische aandoening. Het betreft het disfunctioneren van organen die betrokken zijn bij een hoofdfunctie van ons lichaam namelijk voortplanting.
b) 1 op de 39 baby’s in Nederland geboren is een ivf of icsi baby (4.500 in 2008). Gelet op de ontgroening zijn deze geboortes onmisbaar.
c) In het Verenigd Koninkrijk is een berekening gemaakt dat de investering in ivf de staat 8.5 zijn investering oplevert (en dat terwijl de kosten voor ivf daar veel hoger liggen). Deze analyse onderstreept dat de kosten voor de gezondheidszorg feitelijk een investering zijn als men ze in een breder maatschappelijk belang plaatst gedurende een langere periode.
d) (Ongewenst) kinderlozen dragen bij aan kinderbijslag, scholing, kinderopvang en de verzekering van 0-18 jarigen. Waarom zouden belastingbetalers met kinderen niet bijdragen aan het ‘levens’geluk van diegene met een (onvervulde) kinderwens?
en last but zeker not least:
e) Het niet vervullen van een kinderwens raakt het bestaan wezenlijk. De geboorte van een kind wordt door het gros van de Nederlanders als absoluut hoogtepunt beschouwd en kinderen worden gezien als het belangrijkste in hun leven. Met dit gegeven, hoe kan men, terwijl de techniek aanwezig is, anderen de kans op dit ‘levens’geluk ontzeggen?
Nogmaals Liesbeth: goed dat je je druk blijft maken over onzinnige vooroordelen die er in deze maatschappij blijkbaar blijven bestaan over het nut en de noodzaak van vruchtbaarheidsbehandelingen: dat zullen wij ook blijven doen!
Birgit Oosterhuis
Medewerker Freya, vereniging voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen
.
Beste Birgit,
U heeft zojuist allerlei argumenten opgesomd die moeten aangeven hoe nuttig het voortzetten van deze vruchtbaarheidsbehandelingen is. U beweert tot slot dat het goed is dat Liesbeth zich druk blijf maken over onzinnige vooroordelen die er bestaan over het nut en de noodzaak van deze vruchtbaarheidsbehandelingen.
Ik wil u erop attenderen dat er hier geen sprake is van het hebben van onzinnige vooroordelen ten opzichte van deze vruchtbaarheidsbehandelingen. Niemand hier heeft namelijk irreële opvattingen over deze behandeling laat staan dat het nut ervan in twijfel wordt getrokken. Echter bespreekt men hier het financiële aspect van deze behandelingen. Vragen als: “In hoeverre zijn deze kosten acceptabel voor de maatschappij?” en “Is het goed dat de nadruk ligt op de kosten van deze behandeling?” worden hier besproken.
Uw argument: “ivf baby’s zijn onmisbaar gelet op de ontgroening” betreft mijns inziens een drogredenatie. Deze baby’s zijn niet onmisbaar aangezien een stijging van de beroepsbevolking ook op een andere manier verkregen kan worden door bijvoorbeeld het stimuleren van adoptie. Men zou ook op een jongere leeftijd kinderen kunnen krijgen. In dat geval zouden er minder vrouwen vruchtbaarheidsbehandelingen moeten ondergaan. (want feit blijft dat het gros (let op niet iedereen!) van de vrouwen gewoon te laat aan kinderen begint en daardoor genoodzaakt is deze behandelingen te ondergaan) Ivf baby’s leveren dus wel een bijdrage aan de toename van de beroepsbevolking maar zijn niet onmisbaar.
Daarnaast onderstreept u dat de kosten voor de gezondheidszorg feitelijk een investering zijn als men ze in een breder maatschappelijk belang plaatst gedurende een langere periode. Het maatschappelijk belang betreft de bijdrage die deze persoon kan leveren aan dezelfde maatschappij. Deze redenatie gaat natuurlijk op voor velen die behandelt worden in het ziekenhuis. Na behandeling kan het gros weer zijn bijdrage leveren aan de maatschappij door weer aan het werk te gaan. Het is dus niet zo dat het investeren in deze vorm van gezondheidszorg (vruchtbaarheidsbehandelingen) de maatschappij ten goede komt. Er zijn talloze alternatieven om dezelfde bijdrage te leveren aan de maatschappij. Denk aan het investeren in de geestelijke gezondheidszorg. Mensen die wegens psychische klachten niet meer kunnen functioneren. Wanneer men deze mensen beter zou begeleiden zouden ook zij zich weer beter voelen en alsnog weer de maatschappij in kunnen om het zogenoemde maatschappelijke belang te dienen.
Uw stelling: “Waarom belastingbetalers met kinderen niet zouden bijdragen aan het ‘levensgeluk’ van diegene met een onvervulde kinderwens” bevat wel een heel vreemde beredenering. Het lijkt alsof u wil zeggen dat de belastingbetalers zonder kinderen (zij die ongewenst kinderloos zijn) bewust een bijdrage leveren aan kinderopvang e.d. en dat het dan vanzelfsprekend moet zijn dat belastingbetalers met kinderen diegenen helpen die onbewust kinderloos zijn. Alsof wij, belastingbetalers, bepalen welk deel van het belaste inkomen voor welk doel gebruikt zal worden. Het heikele punt is nu precies dat alle belastingbetalers opdraaien voor de kosten van de vruchtbaarheidsbehandelingen. Niet alleen de belastingbetalers met kinderen betalen; zij die het kinderloze stel ook zo graag een kind zouden gunnen, maar ook de belastingbetalers die bewust kinderloos zijn!
Als het hebben van een kind levensgeluk betekent dan zou u uw geld, energie en tijd ook moeten steken in het versnellen en financieren van adoptieprocedures. Deze kinderen hoeven namelijk niet op een onnatuurlijke wijze gecreëerd te worden, zij bestaan immers al! Als u uw genoemde feiten wilt onderbouwen moet u ook het adopteren van kinderen stimuleren. Immers dat is goed om de balans in de samenleving te houden (beroepsbevolking, ontgroening), je investeert in het maatschappelijk belang, de ongewenst kinderloze belastingbetaler krijgt een kind van belastinggeld dat belastingbetalers met kinderen hun zo van harte gunde en tot slot je hebt je ‘levensgeluk’ ontvangen.
Kortom, u hoeft ons niet te overtuigen met feiten die enkel demografisch en sociaaleconomisch van belang zijn. Alsof dat soort argumenten het kinderloze stel doet overhalen een vruchtbaarheidsbehandeling te ondergaan. Het gaat eigenlijk maar om een ding: men wil een kind voor het ‘levensgeluk’ en alle andere argumenten doen er niet toe. Het liefst wil men een kind van eigen genen…en niet een die voortkomt uit de genen van onbekenden.
Is dit egoïstisch? De wens naar een kind is altijd egoïstisch en dat is helemaal niet erg want dat is onze natuur. Maar mocht het je niet lukken om op de natuurlijk manier kinderen te krijgen en voel je je daarom gedwongen vruchtbaarheidsbehandelingen te ondergaan, wees dan niet verbaast dat men wil weten wat het kost. Wees vooral niet verbaasd dat men hier niet altijd aan mee wil werken. U als ouders van een ivf kind betaalt toch ook niet mee aan mijn adoptieprocedure!?
Who wat super egoistisch en gemeen. We betalen hier voor elkaar. Ook als jij of jouw kinderen in het ziekenhuis liggen. En zelf wil ik nog wel verder gaan. Ik zie mijn kinderen zelfs als een eerste levensbehoeft en vind dat er veel te weinig IVF/ICSI per kind vergoed wordt. Ik ga straks de hele IVF procedure doorlopen behalve dan de terugplaatsing. Ik hoop dat als het niet in een keer lukt de ouders nog een poging vergoed krijgen. Hebben zelf al 2 pogingen gehad. Beetje meeleven zal je sieren.
En dat voor een VVD stemmer.
Beste Pulletje,
Ik denk dat u mijn reactie verkeerd heeft opgevat.
Wat ik eigenlijk wil benadrukken is het feit dat vruchtbaarheidsbehandelingen bijna volledig vergoedt worden. Daarentegen worden adoptieprocedures helemaal niet vergoedt (ook niet voor een deel).
In dat geval is het logisch dat ik kwaad kan worden op het feit dat ik mee moeten betalen aan ivf behandelingen terwijl de overheid mij nergens in tegemoet komt tijdens de procedure om een kind te adopteren.
Wij hebben beide dezelfde wens, de een kan met medische hulp alsnog kinderen krijgen en voor de andere heeft zelfs medische hulp geen zin meer.
Beide hebben geld nodig om die wens te realiseren, de een krijgt wel geld en de ander krijgt niets!
De een wordt kwaad omdat er een prijskaartje aan het kind gehangen wordt en de ander heeft geen eens geld om uberhaupt een prijskaartje opgeplakt te krijgen.
Begrijpt u nu wat ik bedoel te zeggen!?
Het is niet dus niet super egoïstisch en gemeen van mij om jullie geen kind te gunnen; ik gun jullie zeker kinderen, alleen gunt de maatschappij mij geen!
Waar ik nog graag aan wil toevoegen dat wij inderdaad voor elkaar betalen zoals u ook al zegt. Dit vind ik een ontzettend goed systeem! Op deze manier krijgt de wat minder bedeelde mens ook de zorg die nodig is.
Vanuit dit sociale oogpunt is het triest dat de door u genoemde ‘eerste levensbehoefte’ sommige mensen helemaal niet gegund is.
Want niet iedereen kan door de hulp vanuit de medische wereld alsnog kinderen krijgen..en deze groep wil nog al eens vergeten worden!
Vandaar ook mijn kritische en op sommige punten harde commentaar op de vergoedingen voor vruchtbaarheidsbehandelingen. Niet omdat ik het anderen niet gun maar om duidelijk te maken dat het voor sommige mensen onmogelijk is op deze manier.
Dan kun je je inderdaad gaan afvragen wie nu wie iets niet gunt!
En juist DAT van een PvdA stemmer
Ook ik als IVF-moeder was razend toen ik de berichten las. Vooral de nadruk op de kosten en op de reacties van mensen die er compleet niets van begrijpen of weten.
Ik ben heel erg blij met de reactie van Birgit Oosterhuis van Freya. Het doet erg, maar dan ook erg pijn als mensen zeggen dat een kind je niet wordt gegund omdat je lichamelijk geen goede genen zou hebben…..door medische fout heb ik toevallig de bypass van IVF nodig gehad omdat mijn eileiders dicht zitten. Hoezo foute genen, gewoon foutje medische wereld..Genen zijn prima, dat zien we dagelijks als we in de ogen kijken van onze drie prachtige zoons, waarvan eentje kapitein Iglo is (cryo= ingevroren embryo die tot leven is gebracht).
Ik hoop van harte dat de mensen die al die onzin over IVF uitkramen nooit aan de tafel als patient komen te zitten. Ze hebben een lange weg te gaan, al hoewel, ze kunnen dan zelf eens achter hun oor krabben, hoe fijn het is dat we deze behandelmethode hebben! Want ook deze mensen zullen die kans willen grijpen als de kinderwens zo groot is.
En voor alle mensen die het traject wel moeten ondergaan, maar bang zijn voor pijn: de tijdelijke pijn van medicatie en behandeling weegt niet op tegen de pijn van geen kinderen krijgen. Probeer alle mogelijkheden zodat je jezelf nooit voor de kop slaat als je te oud bent om kinderen te krijgen!
Ik vind de oordelen over IVF nogal hard. Ja het kost geld maar geloof mij de paren die voor IVF gaan hadden het ook liever gratis gewild van moeder natuur. En als moeder natuur faalt hebben we in sommige gevallen de medici die kunnen helpen. Gelukkig zijn we zover.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik makkelijk kinderen heb kunnen krijgen. Mijn middelste heeft wel op de couv gelegen, oh jee kostenpost. Later nog een keer ziekenhuis wegens uitdroging. En eerste via sectio. Ook aardig wat kosten bij een natuurlijke conceptie. En wie weet wat de toekomst gaat doen. Ik hoop dat ons alles bespaard blijft en we nergens aanspraak op hoeven te maken. Maar anders geen haar op mijn hoofd die daar aan twijfelt om het niet te doen.
Ik word zelfs donor voor een lief stel waar haar eicellen helaas niet goed meer zijn POF. Ik hoop dat daar een heel gzond mooi duur baby’tje uit gaat komen.
Zelfde versie nu op spelfouten gecheckt. Kwam uit de nachtdienst.
@ Pulletje: je eerst versie is verwijderd
wat een onzin om je hier druk over te maken zeg, ben blij dat je een kind hebt/krijgt wat het dan ook kost. Het zal je toch een biet wezen dat het bedrag wat ermee gemoeid is aan de grote klok gehangen wordt. Zwanger van mijn 4de kind (alle p de natuurlijk weg gemaakt terwijl die kans minder dan 10% geacht werd!!!) heb ik iedere 2 weken een echo gehad iedere 2 weken controle bij de gyn. bevallen in het ziekenhuis met de gyn erbij. Denk je dat ik me druk maak over wat dat gekost heeft, al zetten ze het op billboards langs de snelweg wat mijn 4de kindje heeft gekost. Zal me worst wezen, hij is gezond en wat nog belangrijker was, HIJ LEEFT en dat is iets wat ik van mijn 3de kindje niet kon zeggen