Het is maar een naar woord, vind ik. Vondelingenschuif. Ook al omschrijft het precies waar het ding voor bedoeld is – namelijk om vondelingen in te schuiven. Misschien bekruipt me een gek gevoel bij het horen van het rotwoord omdat ik vind dat ze eigenlijk niet nodig zouden moeten zijn, die vondelingenschuiven. Net zoals voedselbanken eigenlijk niet nodig zouden moeten zijn. De realiteit is echter anders.
Er zijn helaas nog steeds ouders, vooral moeders, die niet weten wat ze met hun pasgeboren kindje aan moeten. In pure wanhoop leggen ze het dan maar te vondeling. In een doos. Of – in ieder geval stukken veiliger voor het kind – in een daarvoor bedoelde schuif. Zo werd er dit weekend in Antwerpen voor de tweede keer een baby achtergelaten in de vondelingenschuif van Moeders voor Moeders. Een dramatisch begin van een nieuw leven.
Het gaat om een jongetje van twee dagen oud dat kerngezond is. Van de ouders ontbreekt elk spoor. In 2007 werd er voor het eerst een jongetje in de schuif van Moeders voor Moeders gelegd. Dat kind werd Thomas Nicolas genoemd.
Het kind blijft dit weekend bij Moeders voor Moeders en gaat maandag naar het kindertehuis van Good Engels. De baby wordt dan ook ingeschreven in het geboorteregister en krijgt een voornaam. Een achternaam heeft het hummeltje al. Dat is naar Antwerpse traditie bij vondelingen ‘De Kleine’ .
De vondelingenschuif in Antwerpen bestaat negen jaar.
Bron: Gazet van Antwerpen
Lees ook:Opsporingsonderzoek naar ouders vondeling
Lees ook:Kind moet weg bij oude ouders
Lees ook:Kleuterleider wil zindelijk kind
Lees ook:Baby met penis op rug geboren
Lees ook:Moeders graag op reis zonder kids